...

Nachtelijke vis

In het begin van deze week ging op een nacht, om half 1, de telefoon. Ik lag al op een oor. Maar Sinco, de nacht-vlinder, zat nog wat lessen voor te bereiden. Nieuwsgierig nam hij de telefoon op. Het was één van de bewakers :  Sinco, wil je vis kopen??????
Ja hoor! Midden in de nacht?
Er was een vrouw bij het hek gekomen en die had twee enorme vissen. Haar man was laat terug van het vissen en nu moest zij die twee dikke vissen nog slijten. Ze hebben natuurlijk geen koelkasten of vriezers zelf, dus als ze die beesten te lang bewaren, gaan ze natuurlijk stinken en kunnen ze er niets meer mee. Nu ja, omdat Sinco toch nog  zat te werken ging hij maar eens kijken bij het hek. Het speet hem later wel dat hij de tegenwoordigheid van geest miste om de camera mee te nemen. Het was natuurlijk een unieke situatie!
Dus zo kwam het dat hij midden in de nacht een twee vissen kocht. Een voor een bewaker waar hij af en toe thuis op bezoek ging en een voor ons. Hij was verplicht de knaap enige behandeling te geven, voor hij de koeling in kon. Natuurlijk moest er eerst een plaatje van gemaakt worden om aan jullie te laten zien hoe groot hij wel was.

Hij heeft wel  tegen de bewakers gezegd dat ze hem nooit meer ’s nachts moesten bellen voor zoiets. Het bleek dat ze al diverse mensen gebeld hadden, maar ja, ieder normale zendeling in de Tropen slaapt op dat uur :) .
Inmiddels  heb ik die dikzak op een avond uit de vriezer gehaald en ‘s morgens was hij wel zover ontdooid dat hij behandelbaar was. Dus Judith, onze trouwe inlandse hulp, die vaker met dit bijltje gehakt heeft, mocht hem fileren. Ik heb nog nooit zo’n grote vis in handen gehad, dus eerst maar eens de kat uit de boom gekeken. Ze heeft er aardig wat mooi vlees vanaf gehaald. Toch vroeg ik me af of het niet voordeliger kon, er bleef veel aan de ruggengraat en zo zitten, daar kon je nog een hele maaltijd vanaf halen. Ik vroeg haar of zij dat wilde hebben, en omdat zij natuurlijk nog een groot deel van de dag bij mij zou werken en zij dan ook nog een half uur moet lopen voor ze thuis is, leek het mij slimmer om die resten meteen te koken of zo. Dus ik bood haar aan om dat op mijn gasstel te doen. Dat aanbod nam ze dankbaar aan en heeft toen alles gekookt en een deel tussen de middag samen met haar vriendinnen gegeten en de rest zal ze wel mee naar huis hebben genomen.
Als zij ’s middags vertrekt, ben ik nog aan het oppassen.
De mooie stukje vis voor ons had ik tijdelijk in de koelkast gestald en ’s middags klaargemaakt, en een deel  terug in de vriezer, daar kunnen we nog een paar keer van eten!
Wat een belevenis!

Tok Pisin

Als Judith bij mij is, dinsdags en donderdags , gaan we altijd om 10 uur koffie drinken, van Annette heeft ze geleerd om “lekker bakkie” te zeggen.

.

Tijdens de koffie gaan we dan altijd Tok Pisin leren. Dat vindt ze geweldig gewichtig en ze vindt het prachtig om mijn schamele vorderingen te horen. We hebben een leuk boekje waarin korte zinnetjes staan in het Engels met de vertaling er onder. Dan leest zij het Engels voor (ik merk wel dat zij dat ook niet vloeiend doet,dus dat is wel grappig om te horen) en ik lees dan het Tok Pisin voor.
Voor de uitspraak en ook om vast de betekenis in me op te nemen. Het valt me alleszins mee hoe leuk ik het vind. Het is een eenvoudig maar ergens een interessant taaltje. Want Tok betekent Taal of Spreken of Zeggen, het komt van het Engelse Talk. Judith werk ook nog op de andere dagen bij Annette en ze had al opgeschept over mij dat ik al echte zinnetjes kon zeggen, als zij ’s morgens binnenkomt vraag  ik: Yu stap orait? Pikinini bilong yu orait tu? (Gaat het goed? Gaat het met je kinderen ook goed?) Herkennen jullie wat woorden? Pikinini is het woord voor kind(eren). Als ik een fout maak, verbetert ze me direct, daar heb ik veel aan. En zoals elk mens het fijn vindt als iemand persoonlijke belangstelling toont, vinden de mensen hier dat natuurlijk ook. Dus van de week heb ik eens gevraagd naar haar familie. Toen hebben we samen een klein stamboompje gemaakt. Alle namen van haar broers en zussen opgeschreven, van hun echtgenoten, haar ouders en hoeveel kinderen ze allemaal hebben. En sommige zwagers of schoonzussen zijn weer familie van elkaar, enz. Af en toe kon ik het niet direct volgen, maar we kwamen er uit. En zij vraagt op haar beurt naar onze kinderen. Nu blijkt dat ze in hetzelfde jaar als onze oudste dochter geboren is, dat vond ze heel interessant.
Ja, het is echt gezellig en ik vind het ook fijn dat ze behoorlijk zelfstandig aan het werk is. Ze ziet vaak zelf wat er een beurtje moet hebben, dus ik laat haar lekker haar gang gaan. De avond voordat zij komt laat ik lekker de avondafwas staan, en zij vindt het volgens mij gewoon leuk om te doen.
Tja, je kunt je voorstellen dat het voor deze mensen hier allemaal zo anders is dan in hun kleine huisjes en hutjes. Zij hebben hier meestal een apart  overdekt plaatsje buiten hun huisje waar ze eten koken en bakken. En veel gebeurt gewoon op de grond. Voor ons weer onbegrijpelijk. De primitievere vorm van kamperen. Tja, het is maar wat je gewend bent.
Als wij aan het kamperen waren en met weinig huisraad best konden leven, vroeg ik me wel eens af waarom dat thuis niet zo kon. Maar toch val je altijd terug in een oud patroon.
Nu is er natuurlijk het verschil in klimaat wat ook een rol speelt.

.
Links Martine en anderen op weg naar de buren van onze basis. Beth (gisteren 72 geworden!) bij de buurvrouw die voor de foto even een shortje aanheeft.

.
Eten klaarmaken op de grond!

Stammentalen

Nu we het toch over taal hebben, even wat anders.
Het heeft mij lange tijd verbaasd dat er al sinds lange tijd veel zendelingen uit verschillende landen in PNG zijn geweest  en dat er nog steeds nieuwe zendelingen een roeping ervaren om hier te komen werken. Er zijn al heel wat kerken en gemeentes hier, hoe zit dat toch? Veel Papua’s beschouwen zich als christen... in elk geval op de gemakkelijker bereikbare plaatsen langs de kust.
Ik ben inmiddels gaan begrijpen hoe goed het is dat New Tribes Mission een methode heeft ontwikkeld om de stammen echt in hun eigen taal te bereiken.
Veel zendingsorganisaties gebruiken de Bijbel vertaald in het Pidgin en leren de mensen in die overkoepelende taal, maar het blijkt dat veel Papua's daardoor de klok hebben horen luiden, maar vaak niet weten waar de klepel hangt.
Het evangelie horen in je eigen taal is toch echt anders. Het Pidgin (of lokaal Pisin) is eigenlijk geboren als handelstaal, dus heel beperkt. Het heeft maximaal 2000 woorden en de meesten kennen deze woorden nog niet eens. In de stammen kennen veel mannen deze taal een beetje, maar de vrouwen en kinderen spreken de stamtaal. Waarom zouden ze Tok Pisin leren?
Deze week legde iemand uit hoe beperkt deze handelstaal is. In Tok Pisin is bijvoorbeeld het woord voor liefhebben LAIK van het Engelse "to like", maar dat betekent ook houden van, prettig vinden, of lekker vinden en alle eventuele zwakkere vormen. Tja, en dan is het uitleggen van Gods onvoorwaardelijke liefde natuurlijk niet eenvoudig. Joh 3:16 wordt dan "God vond de aarde zo lekker..." Love is er niet in Tok Pisin!
Het is daarom een must dat de boodschap van redding en de dienst aan de levende God in hun stammentaal wordt onderwezen. We horen steeds weer dat Papua’s die zich al christen noemden, ineens het evangelie werkelijk gingen begrijpen.
Pas dan bekeerden ze zich werkelijk. Er blijken dan nog veel heidense gewoontes te bestaan, waarvan men dan inziet dat die niet toelaatbaar zijn in het Lichaam van Christus.. En pas dan veranderen levens, gewoontes, en gaat er onderlinge liefde groeien en zorg voor elkaar. Het blijkt ook veel moeilijker te zijn de boodschap van genade over te brengen aan reeds religieuze mensen vergeleken met stammen die echt nog niet van Jezus hebben gehoord. Er is dus wel “religie”, maar weinig “relatie” met de levende God. Maar is dat helaas ook niet zo in de landen waar het Evangelie al 2000 jaren klinkt?
Veel kerkelijke richtingen zijn hier actief. Er is zelfs een “Koninkrijkszaal” van de Jehova’s Getuigen! Laatst zag ik van die keurig aangeklede Papua’s in Kimbe voor de winkels staan met de “Wachttoren” in het Pidgin!
Verder zijn er zoals overal de  Katholieken, die overigens altijd hele goede dingen doen voor de bevolking, en verder de Zevendedags Adventisten, de Kerk van de Nazarenen, enz. Ongelooflijk!
Is er dan niet slechts EEN evangelie??? Wat een wereldwijde verwarring toch!
NTM maakt de stammen heel eenvoudig bekend met de bijbel door chronologisch bijbelonderwijs. Beginnend in Genesis en eindigend met openbaring. Er gaat een wereld van genade, inzicht en bevrijding van duistere machten open voor deze mensen.

Even wat reclame tussendoor...

Valentijnsdag

Vandaag vrijdag werd er op school vast Valentijnsdag gevierd. Wel een beetje anders dan wij in Nederland gewend zijn. Voor zover ik weet sturen daar vooral jonge mensen kaartjes naar iemand die ze aardig vinden. Maar de Amerikanen maken er een hele happening van. Eigenlijk is het pas morgen, maar omdat het dan zaterdag is mochten de schoolkinderen vandaag verkleed op school komen.
Ze mochten iets aandoen wat aangaf waar ze heel erg van houden. Het was een prachtige vertoning. De meisjes hadden zich mooi uitgedost, als vlinder, konijntje, prinsesje, noem maar op.

.

Twee van die grote knapen hadden zich “verkleed” als Mr. ter Maat. Brilletje op, poloshirt en lange broek aan! Wat een schik!
Lange tijd droeg Sinco alleen maar lange broeken, en kreeg daar nogal eens commentaar op, want hij is echt de enige die dat doet. Eindelijk was hij om, en begon hij met het dragen van korte broeken, maar die periode was van korte duur, want toen hij die erisipelas kreeg, heeft hem dat weer genezen van de korte broek. Geen vliegen meer op zijn blote benen!!!
Sinco was echt verbaasd, maar een moeder zei: Je mag er wel dankbaar voor zijn, ze hebben bewondering voor je! Nu, dat is dan positief!

Sinco naast de jongens die zich als leraar hebben "verkleed" :
Haar plat, bril, short met pennen, lange broek, zwarte schoenen.

Vooraan Martine en achteraan "Miss Emma" in de klas op Valentijnsviering.
Emma geeft momenteel Engels en muziekgeschiedenis (van Sinco overgenomen).

In de bovenbouw basisschool (maar even in Nederlandse termen) hadden ze vanmiddag handenarbeid en mochten mooie dingen knutselen die op Valentijnsdag betrekking hadden, dus met rode en roze hartjes, e.d. Caroline, de onderwijzeres voor wie ik oppas ’s middags liet mij een pagina zien uit een boekje met voorbeelden en wat materiaal dat ze gebruikt hadden. Dat zag er leuk uit.
Morgenavond is er nog iets gezelligs georganiseerd, daarover volgende week meer.

Verder volgende week: Vragen om zendelingen!

Maar eerst nog wat mooie plaatjes van diverse taferelen van deze week:

.
Mike voor de klas in map 4,5

Tracy bracht ons een enorme ananas... vier vergroeid?
De kroontjes hebben we in onze tuin uitgeplant.
Kijken of de vergroeiing en extra opbrengst in de genen zit!

Luizencontrole op school!
Terwijl je het typt krijg je jeuk op je hoofd!

.
De jongetjes kwamen Sinco roepen: Mister ter Matt, mister ter Maat.... a green treefog.
En Sinco moest wel mee om er even een foto van te maken.

Groeten van Sinco en Roelie.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!